Dla N. i wszystkich innych spodziewających się lub spodziewających się spodziewać :-)
Ostatni raz wracam do miesięcy, kiedy w drzwiach przede mną zawsze pojawiał się najpierw mój brzuch. Wtedy uważałam, że dzieci jednak lepiej byłoby szukać w kapuście, a stan "błogosławiony" wcale nie równał się z "uszczęśliwiony". Jednak mimo wszystkich wad i niedogodności, które zaraz pokrótce wymienię, zaraz po porodzie czegoś mi brakowało. Wtedy dopiero dotarło do mnie, że swojego Maluszka już nigdy nie będę mieć tak blisko siebie, że nie będzie już wymówki przed Mężem od nielubianych obowiązków domowych, nie będę mogła jeść "za dwoje", wzdęcia znów będzie widać i nikt nie zapyta mnie już z rozrzewnieniem: "Który to miesiąc?", "Chłopiec czy dziewczynka?"... Jeszcze przez kilka pierwszych tygodni, nieświadomie kładłam rękę na brzuchu, oczekując reakcji małego, a wśród ciężarnych, w kolejce do ginekologa, czułam się wybrakowana. Słodkie lenistwo karmione lodami z McDonaldsa , pojone sokiem pomidorowym, czuła ręka P., kiedy dzieciak w brzuchu strzelał gole, i perspektywa, że wkrótce dokona się cud narodzin i to za moją sprawą, to te aspekty ciąży, za którymi chcąc, nie chcąc tęsknię i miło wspominam. Czułam się wtedy bardzo wyjątkowo, chodziłam dumna jak otyły paw i tylko żałuję, że zamiast 16 godzin na dobę, nie spałam choć 20, bo teraz długo nie będzie mi dane.
Ale są też minusy tego całego przedsięwzięcia, na które lepiej być przygotowanym i stąd ten post.
A więc w kolejności, jak Bóg przykazał.
1. ŻYCZLIWOŚĆ w kolejkach to mit. Niby Cię pod niebiosa wynoszą, że zdecydowałaś się na trud wydania na świat kolejnego obywatela, bo ktoś musi na emerytury zarobić, a przy kasie w TESCO i tak odstoisz swoje, chyba, że zaczniesz rodzić. WSTYD I HAŃBA. Panowie udają, że nie widzą, albo rzeczywiście myślą, że po prostu za dużo frytek jesz na co dzień, stare babska uznają, że ich żylaki, mają większe prawa, niż Twój brzuch, a młodzi podchodzą do tematu odważnie, na zasadzie "masz co chciałaś, następnym razem użyj prezerwatywy".
.jpg)
A dziś jedna z bajek Ezopa (Teatrzyk Zielona Gęś). .JPG)
Kilka fotek z zajęć dla niemowlaków na pływalni "FALA".
Ostatnio znajomym, którzy zastanawiali się nad poczęciem dziecka, razem z dzieciatą już S., namiętnie i uparcie wpajałyśmy, że dziecko nic w związku (małżeństwie) nie zmienia. ..
.JPG)
Kiedyś na zajęciach, Pani Profesor, którą bardzo cenię, i która w przeciwieństwie do wielu innych wykładowców, potrafi mówić ciekawie na ciekawe tematy, bez wyręczania się slajdami, zapytała nas (przyszłych logopedów), czy dziecko samo z siebie będzie w stanie nauczyć się chodzić. Rzecz tyczyła się rozwoju maluchów, a sytuacja miała być następująca: Kładziemy dziecko, zaspokajamy jego podstawowe tylko potrzeby, istotne dla podtrzymania życia, znaczy jedzenie, picie, pielucha itp. Czy dziecko nauczy się chodzić? .JPG)
Jakiś czas temu, przeczytałam na jakimś blogu post, który wzruszył mnie, i na dłuższy czas zapisał się w mojej głowie. Pewna mama opowiadała w nim, o swoim podejściu do inicjatywy Jurka Owsiaka. 
Dlaczego nie?
Ku mojemu mającemu podstawy pedantyczne, niezadowoleniu, w moim domu ostatnio najczęstszym gościem jest SYF. Nie pomylić z BFF. Syf to syf.
Sarkastyczną matką. Momentami denatką. Z ironicznym, nieco "spaczonym" poczuciem humoru i przewrotnym podejściem do rzeczywistości. Widzę, co mnie otacza. Czuję, myślę i jak każdy- błądzę. Jem to co gorzkie, ale otwarcie stwierdzam, że mi to nie smakuje. Nie uznaję hipokryzji. Tak w życiu, jak i w macierzyństwie. Nie mówię z przekonaniem, że kupa mojego dziecka pachnie fiołkami, a ono samo jest zawsze cudownym aniołkiem, który pięknie je, dużo śpi i nie sprawia najmniejszych nawet problemów. 
Ostatni raz wracam do miesięcy, kiedy w drzwiach przede mną zawsze pojawiał się najpierw mój brzuch. Wtedy uważałam, że dzieci jednak lepiej byłoby szukać w kapuście, a stan "błogosławiony" wcale nie równał się z "uszczęśliwiony". Jednak mimo wszystkich wad i niedogodności, które zaraz pokrótce wymienię, zaraz po porodzie czegoś mi brakowało. Wtedy dopiero dotarło do mnie, że swojego Maluszka już nigdy nie będę mieć tak blisko siebie, że nie będzie już wymówki przed Mężem od nielubianych obowiązków domowych, nie będę mogła jeść "za dwoje", wzdęcia znów będzie widać i nikt nie zapyta mnie już z rozrzewnieniem: "Który to miesiąc?", "Chłopiec czy dziewczynka?"... Jeszcze przez kilka pierwszych tygodni, nieświadomie kładłam rękę na brzuchu, oczekując reakcji małego, a wśród ciężarnych, w kolejce do ginekologa, czułam się wybrakowana. Słodkie lenistwo karmione lodami z McDonaldsa , pojone sokiem pomidorowym, czuła ręka P., kiedy dzieciak w brzuchu strzelał gole, i perspektywa, że wkrótce dokona się cud narodzin i to za moją sprawą, to te aspekty ciąży, za którymi chcąc, nie chcąc tęsknię i miło wspominam. Czułam się wtedy bardzo wyjątkowo, chodziłam dumna jak otyły paw i tylko żałuję, że zamiast 16 godzin na dobę, nie spałam choć 20, bo teraz długo nie będzie mi dane.
